De kunstwerken op de foto werden aangekocht in Butare - Rwanda - toen ik er werkzaam was als onderwijsadviseur voor de beroepsscholen in de Zuidelijke provincie. In Butare stichtte ik een atletiekclub voor jongeren.
Tijdens de genocide (1994) raakte deze kunstvorm in verval, maar nu kent deze kunst een nieuwe bloeiperiode, die belangrijk is om extra inkomsten voor de vrouwen te genereren.
De muurschilderingen worden gemaakt met koeienmest om het reliëfeffect te bekomen. De kleuren zijn zwart, wit, bruin, parelgrijs en beigegeel. Alle kleuren zijn mat, uitgezonderd het zwart, dat glanzend is. De kleuren op basis van aarde worden verkregen door het mineraal gewoonweg fijn te pletten en te mengen met water.
Het aanmaken van de zwarte kleur is complexer. Eerst worden enkele bladeren gesneden van een plant uit de streek, een soort Aloë, de Igikakarubamba plant. Het sap
wordt opgevangen in bananenbladeren. Het oranjeachtige sap wordt met koeienurine gemengd en in een potje bewaard. Na een drietal dagen krijgt het een zwarte kleur.
De kunstwerken zijn opgebouwd met behulp van specifieke motieven. Deze zijn steeds geometrisch of ze vormen gebogen lijnen. De tekens hebben ook een eigen karakter en betekenis, en staan vaak voor waarden en gezegden uit hun cultuur.
De gevlochten Tutsi mandjes, materiaal raffia, worden overal verkocht en zijn een aanvulling van het huishoudbudget.
